พระปิดตาอันเป็นที่มาของพระมหาอุด

       พระมหาอุดนั้นเป็นสิ่งที่เป็นภูมิปัญญาของโบราณจารย์ที่ต้องการสร้างสรรค์พระเครื่อง หรือพระพิมพ์เพื่อเป็นมงคลให้แก่ลูกศิษย์ลูกหา หรือเคารพนับถือไปบูชาเพื่อเกิดผลทางอิทธิคุณในการป้องกันเนื้อหนังให้พ้นจากเภทภัยที่เกิดจากปืนไฟ ซึ่งมีมาแต่โบราณในการสู้รบตบมือกับข้าศึกผู้ร้ายโจรภัยต่างๆ คาถากำกับบูชา
1.โดยทั่วไปก็อาราธนาหมือนพระเครื่องแบบอื่นๆคือ บทพุทธังอาราธนาณังฯ แล้วตามด้วยบทอิทธิฤทธิ์(มีในบทความบทก่อนๆครับ)
2.เนื่องด้วยเป็นพระมหาอุดจึงควรเพิ่มบท นี้ด้วยคือ  "นะกรึงนะ"  3 จบพร้องทั้งกลั้นลมหายใจในการภาวนาด้วย
การที่เอาพระควัมปวดี เป็นองค์แทนในพระมหาอุดก็เพราะว่าเพื่ออุดเงินอุดทองไม่ให้รั่วไหลไปไหน จึงนำบทคาถาภาวนาการผนึกตู้เก็บเงินมาใช้เพื่อผลทางโภคทรัพย์ ส่วนมหาอุดหยุดลูกปืนนั้นโบราณใช้อมเข้าไปในปากเพื่อเป็นเคล็ดวิธีการ คือปิดทวารไม่ให้อ้าปาก เพื่อผลทางพุทธาคมที่แสดงไว้ในองค์พระเช่นเดียวกัน
3.เวลานำพระอมไปในปากให้กั้นลมหายใจประหนึ่งว่าอุดลมปากกระบอกปืนนั้น ภาวนาว่า "อุดธังอัดโธ นะ โม พุท ธา ยะ"   แล้วเข้ารณรงค์สงครามต่อไปจะทำให้หยุดลูกปืนคงเนื้อคงหนังได่อย่างอัศจรรย์ แต่ในปัจจุบันนี้คงจะเอาอมเข้าปากนั้นก็คงยากแล้ว